Het recidiverisico is laag, wat geleerd moest worden, is geleerd” zegt de officier van justitie. Beëindiging betekent volgens de aanklaagster niet dat de viervoudige moord „vergeven en vergeten is”. „Het leed wordt een leven lang meegedragen”, zowel door de nabestaanden als ook door Paul S. Op verzoek van de advocaat om direct duidelijkheid te hebben, deed de rechtbank na een korte schorsing direct uitspraak.

Tweede kans

S. spreekt dankbaarheid uit voor de tweede kans die hem wordt gegund en zegt zich te realiseren dat dit „uniek” is gezien „de zwaarte van het delict”. Zijn toenmalige advocaten René Corten en Wim Anker noemden het destijds ook „uniek in de Nederlandse geschiedenis” dat een veroordeling voor vier keer moord niet eindigt in levenslang.

Spijt

Paul S. betuigt maandagmiddag in de rechtbank spijt voor het doodschieten van vier „toch lieve mensen” en geeft aan open te staan voor contact met de nabestaanden mochten ze daar op enig moment behoefte aan hebben. In feite is S. al jaren nagenoeg vrij man. De dwangverpleging in de Van Mesdagkliniek in Groningen is twee jaar geleden voorwaardelijk beëindigd, sindsdien staat hij enkel onder toezicht van de reclassering. Feitelijk kan hij gaan en staan waar hij wil, al had hij een gebiedsverbod voor Limburg. Hij wil als vrachtwagenchauffeur aan de slag en op termijn in België gaan wonen, zodat hij dichter bij zijn familie in Zuid-Limburg is. S. zegt „geen ambities” te hebben in Limburg te gaan wonen „uit respect voor de nabestaanden”.

Gevechtstenue

De ex-marinier schoot in 2003 in Kerkrade gehuld in gevechtstenue in koele bloeden zijn ex-vriendin Daniëla (29), haar broer Patrick (34) en hun ouders José (56) en Lei (60) Vroomen met voorbedachten rade dood. Sinds de beëindiging van de relatie een half jaar eerder waren er slepende conflicten, onder meer over de boedelscheiding. Na twee keer een eis van levenslang werd S. in 2005 in hoger beroep veroordeeld tot twintig jaar cel en tbs.

Tbs

Paul S. was één van de laatste veroordeelden die al na een derde van zijn celstraf kon beginnen aan een vervroegde vervroegde tbs-behandeling. Over die overplaatsing na zeven jaar cel ontstond veel maatschappelijke ophef. Het leidde tot het afschaffing van de zogenoemde Fokkensregeling die dat mogelijk maakte. Fred Teeven, destijds nog Tweede Kamerlid, noemde dit het „spotten met de belangen van slachtoffers”. Die nabestaanden van het gezin Vroomen ervoeren al die vrijheden als een extra klap in het gezicht. Hij heeft net anderhalf jaar per moord in de gevangenis gezeten, zei Marlies Heuts, de zus van vermoorde José. In 2017 zette S. zijn eerste stappen – onder begeleiding – buiten de tbs-kliniek.

Geen tweede kans

Het verlies drukt steeds zwaarder, zei Marlies Heuts daarover eerder dit jaar. „Tijd heelt niet alle wonden. Hij heeft nog een leven voor zich, mijn familie ligt weg te rotten op de begraafplaats.” Tijdens de zitting waren nabestaanden bewust niet aanwezig. Marlies noemt in een reactie het een grote schande dat S. wel een tweede kans krijgt. Ze kon het deze maandag niet verdragen om S. als vrij man naar buiten te zien lopen.

Narcistisch

S. werd verminderd toerekeningsvatbaar verklaard vanwege een persoonlijkheidsstoornis. Deskundigen noemden hem „rigide, dwangmatig, dwingend en arrogant”. S . heeft een „opgeblazen zelfbeeld, is narcistisch en afhankelijk, wil gerespecteerd worden, excelleren”, zeiden ze bij het hof. Zijn poging niet voor moord veroordeeld te worden door zich te beroepen op PTSS opgelopen op uitzending, strandden bij het hof. Ook zijn behandelaren bij de tbs-kliniek constateren dat er geen sprake is van PTSS.

Advocaat Abdel Ytsma zegt dat „juist de snelle behandeling” waar S. aan heeft kunnen beginnen z’n vruchten heeft afgeworpen. „Tbs is ter beveiliging van gevaarlijk gedrag en behandeling om het recidiverisico tot een aanvaardbaar niveau terug te brengen, zodat iemand weer deel kan nemen aan de maatschappij.”